تعیین میزان توفیق طلبی و وجدان کاری کارکنان و پیش بینی آن از طریق پایبندی به رفتارهای اخلاقی

هدف پژوهش حاضر، تعیین میزان توفیق­طلبی و وجدان­کاری کارکنان و پیش­بینی آن از طریق پایبندی به رفتارهای اخلاقی کارکنان اداره­ی آموزش و پرورش شهر زاهدان ناحیه­ی یک و دو می­باشد. پژوهش حاضر از نظر هدف «کاربردی» و از نظر جمع­آوری اطلاعات، همبستگی می­باشد. جامعه­ی آماری شامل کلیه­ی کارکنان اداره­ی آموزش و پرورش زاهدان ناحیه­ی یک و دو به تعداد 223 نفر می­باشد. روش نمونه­گیری، طبقه­ای بوده و حجم نمونه با استفاده از جدول مورگان برآورد شده است. به این ترتیب با توجه به جامعه­ی 223 نفری پژوهش، حجم نمونه 138 نفر به نسبت نواحی تعیین شد. پژوهش حاضر دارای سه متغیر اصلی می­باشد که رفتارهای اخلاقی با پرسشنامه­ای از لوزیر (1993)، توفیق­طلبی با پرسشنامه­ی سپاهی (2012) و وجدان­کاری با پرسشنامه­ی کاستا و مک کرای (1992) مورد سنجش قرار گرفتند. روایی پرسشنامه­ها به صورت صوری مورد تایید اساتید قرار گرفت و پایایی پرسشنامه­ها با استفاده از آلفای کرونباخ محاسبه شد که پرسشنامه­های رفتارهای اخلاقی، توفیق­طلبی، و وجدان­کاری به ترتیب دارای پایایی مقبول 93/.، 87/.، و7/. می­باشند. در این پژوهش از دو روش توصیفی و استنباطی (آزمون­های آماری  t تک گروهی، t مستقل، ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون خطی) برای تجزیه و تحلیل داده­های به دست آمده از پرسشنامه استفاده شده است. یافته­های پژوهش نشان داد که کارمندان اداره­ی آموزش و پرورش زاهدان در دو ناحیه به میزان بالایی به رفتارهای اخلاقی پایبند هستند؛ توفیق­طلبی کم­تر از متوسط و وجدان­کاری بالایی دارند. بین پایبندی به رفتارهای اخلاقی با توفیق­طلبی و پایبندی به رفتارهای اخلاقی با وجدان­کاری رابطه­ی معناداری مشاهده نشد. اما بین توفیق­طلبی با وجدان­کاری رابطه­ی معنی­دار و مثبتی دیده شد. پایبندی به رفتارهای اخلاقی به میزان 3 درصد توانست توفیق­طلبی را پیش­بینی کند؛ که این میزان پیش­بینی کم می­باشد.